پنجشنبه , ۲۹ شهریور ۱۴۰۳
در ظلمت شب، نغمه ها خاموشند،فریادها در تاریکی محبوسند.سیاهچاله ای ژرف، دهان گشوده،راز کهکشان در آن انباشته.زمان و مکان، در هم گره خورده،در گردابی هولناک، دفن شده.ستارگان بی نور، سرگردانند،جهان ها در تاریکی، ناپدیدند.اسراری ناگفته در آن نهفته،که هیچ کس از آن آگاه نیست.هیچ رازدانِ این ظلمت مطلق،در این شب بی پایان، نیست....
در ظلمت شب، نغمهٔ من گم شد،در تاریکی مطلق، فریاد من خاموش شد....
