سیمون دوبووار: چه توان سوز و غم انگیز است وقتی انسان نسبت به کسی که دوست می دارد کینه پیدا می کند.
سیمون دوبووار: مذهب چه برای مادرم چه برای من، چیزی نبود جز امید به کامیابی پس از مرگ. ابدیت، خواه ملکوتی، خواه زمینی، نمی تواند تسلی بخش انسانی باشد که زندگی را دوست دارد اما مرگ را پیش روی خود می بینید.
وقتی همه‌اش برای دیگران زندگی کرده‌ایم ، دیگر مشکل می‌شود خودمان را تغییر بدهیم و برای خودمان زندگی کنیم و در دام فداکاری نیفتیم !
برای این که آدم کسی را عاشقانه دوست داشته باشد باید سخت به هیجان بیاید وقتی بازی دو طرفه باشد ، ارزش انجامش را دارد. اگر قرار باشد آدم به تنهایی بازی کند بازی احمقانه می شود
