دنیا چنین است خدیجه! ابتدا تابش آفتاب را بر تو عیان می سازد تا که فریب پرتوهایش را بخوری. صبح کاذب را بر سر راهت می گذارد، تا که در دام نسیم صبحگاهی اش گرفتار شوی! با زیبایی هایش فریبت می دهد، که گمان کنی خوشبختی! و بعد دقیقه به...
دلم افتاده در دامت،شدم در یک نظر رامت چه خوش می گردد این زورق، در اقیانوس آرامت
زی در مستی و کوش در بی خبری که نباشد در رهت دام و ددی فیروزه سمیعی 
دامی است که باید بکشاند به گناهم سیبی که تو انداخته باشی سرِ راهم
من آن مرغم که افکندم به دام صدبلا خود را به یک پرواز بی هنگام کردم مبتلا خود را
چال گونه کَنده ای اینجا و آنجای لَبت لا مُروّت من خودم لَنگم،دگر دامت چه بود!
گره بزن به روسری،که باد ناشیانه ای گره به زلف می زند،چو عشق ناشیانه ها رقیب اهل شرم نیست به فرصت و بهانه ای کشد به دام ،مرغکت،به عشوه و بهانه ها
دام سخت است مگر یار شود لطف خدا ور نه آدم نبرد صرفه ز شیطان رجیم
در حصار چشم ها اینجا به دام افتاده ام مرغ دست آموز وار ناکام و رام افتاده ام گذر از تو ممکن است خوب میدانم مثل شیری بند آهو رام و خام افتاده ام حسرت آزادی شیر جنگل می خورم او سلطانی میکند حسرت به کام افتاده ام می بینم...
جانم فدای زلف تو آندم که پرسمت کاین چیست موی بافته، گویی که دام تست
ای آنکه مرا برده ای از یاد، کجایی؟ بیگانه شدی؟ دست مریزاد، کجایی؟ در دام توأم، نیست مرا راه گریزی من عاشق این دام و تو صیّاد، کجایی؟ محبوس شدم گوشه ی ویرانه ی عشقت آوار غمت بر سرم افتاد، کجایی؟ آسودگی ام، زندگی ام، دار و ندارم در راه...
با سحر دو چشمان تو آرام شدم بی آب و بدون دانه در دام شدم ای عشق!شبیه مرد چوپانی که در دست تو مثل بره ای رام شدم
یارب! توچنان کن دلم آرام بگیرد کم وسوسه ی وصل دلارام بگیرد صیّاد به صد فن به شکار آمده رحمی مگذار که دل دانه ازاین دام بگیرد رضا شاه حسینی(پیمان)
مرغ دل ما را که به کس رام نگردد آرام تویی! دام تویی! دانه تویی تو...
. محو چشمان تو بودم که به دام افتادم... ️️️
من با طناب موی تو در چال گونه ات رفتم یک عمر گرفتارت شدم اما تا باشد از این دام ها
گفتم ای دل، نروی؟خار شوی، زار شوی بر سرِ آن دار شوی بی بَر و بی بار شوی نکند دام نهد؟خام شوی، رام شوی؟ نپَری جلد شوی،بی پر و بی بال شوی؟ نکند جام دهد؟کام دهد، ازلب خود وام دهد؟ در برت ساز زند، رقص کند،کافر و بی عار شوی؟...
مرهمِ جانِ خستگان ، لعلِ حیات بخشِ تو ... دامِ دلِ شکستگان طره‌ی دلربای تو ... در سر زلف و خال تو رفت دل همه جهان کیست که نیست در جهان عاشق و مبتلای تو
وقتی همه‌اش برای دیگران زندگی کرده‌ایم ، دیگر مشکل می‌شود خودمان را تغییر بدهیم و برای خودمان زندگی کنیم و در دام فداکاری نیفتیم !
جانم فدای زلفِ تو آن دم که پُرسَمَت : کاین چیست موی بافته ؟ گویی که دام توست !
چال های گونه از خطرناکترین دام های شناخته شده در جهان است. با احتیاط لبخند بزنید
چنان وابسته ام کردی که آخر هم نفهمیدم تو در دام منی یا من اسیر دام آغوشت... ️️️
من به پای خود به دامت آمدم بی تو من کجا روم؟ کجا روم؟
گر هزاران دام باشد در قدم چون تو با مایی نباشد هیچ غم ️️️
