متن علی احمدی بابک حادثه

آنان که با شهامت ، ماندند زیرِ باران
شد سَهمشان طلوعِ ، رنگین کمان در آخر

سنگی که طاقت آورد در زیرِ بارِ تیشه
تندیس ناب گردید ، از زَر گرانبهاتر

آن کس که فصل گرما کوشید و کند و کاوید
در ظلمت زمستان گردید او توانگر

با سوختن نگردید...

بخشنده باش بدون چشمداشت

محبت کن بدون اجبار

گذشت کن بدون تردید

انتقام بگیر بدون دشمنی

وفادار باش بدون شرط

و آزاده باش حتی بدون آزادی

بابک حادثه

سریع باش بدون عجله

دقیق باش بدون وسواس

آینده نگر باش بدون هراس

مهربان باش بدون ضعف

صادق باش بدون حماقت

مقتدر باش بدون غرور

و همواره عاشق باش حتی بدون معشوق

بابک حادثه

رفتن در راه رهایی

سبب آزادی نمی گردد

نرفتن در راه وابستگی های

همیشگی تو را به آزادی

خواهد رسانید

بابک حادثه

خاک خلقت

بی سبب نیست که از روز نخست

آسمان میل به باریدن و زاری دارد


داده ایم دل به جهانی که در آن

خاک خلقت عطش جنازه خواری دارد


سروده : بابک حادثه

حلالت باد

ای عشق حلالت باد قلبی که حرامت شد
عُمری که به نام من همواره به کامت شد

آغاز شدی هر بار در نقطهٔ پایانم
آباد شدی ای عشق ، من یکسره ویرانم

هر کس به طریقی راند ما را زِ تن آسانی
از عشق نشد حاصل جُز یاس...

شام تباهی

در کلبهٔ بی رونق ما نیست صفایی
جز غصّه نمانده ست به دل شور و نوایی

از عشق نشد قسمت من جز غم و حسرت
دنیا نکند با دل پژمرده وفایی

در بازی تردید و یقین عمر گران رفت
مویم به سپیدی زد و رویم به سیاهی

از...