متن ممنوعه ها مصطفی مدرس پور

زردیّ روی من، چو یشمِ زردِ افغان✓

سرخیِّ لب های تو چون، لعلِ بدخشان

ای باوفاییهات گنج باستانی
در بی وفایی چون طلای ابلهانی

حسادت میکنم آن لحظه که از من جدایی تو
عجب شیرین ادایی، لُعبتی و با صفایی تو
شب جشن تولّد زخم ها کردی به قلب من
درآن وقتی که میکردی دو دستت را حنایی،تو۱
به صورت پنکِک و، برلبْ رُژ و، بر چشمها ریمِل
خدا خیرت دهد اینگونه یک آدمْ...