پاک می شود از چهره ی لحظه هایم رنگِ تنهایی با طلوعِ دوباره ی صبح و نغمه ی چکاوکانِ سرمست که با آمدنِ بهار همراه نسیمِ صبحگاهی به رقص درآورده اند یاسهای سفیدِ باغ را
