وقتی تو نیستی در و دیوار خانه را... ملّافه های گلبهی چارخانه را.... حتّی کتاب حافظ و گلدان روی میز روبان و گوشواره و موگیر و شانه را... وقتی قرار نیست بیایی برای کی این روژهای صورتی دخترانه را؟... اصلا خودم در آینه کوتاه می کنم موهای خیس ِ ریخته...
پانته آ صفایی : من بی گمان کنار تو خوشبخت می شدم ؛ اما نشد نشد که من و تو ... خدا نخواست !
می شود یک روز ای جنگل! خزانت بگذرد؟ صبح از بین درختان جوانت بگذرد؟ باد با چینهای ریز دامنت بازی کند؟ آفتاب از لابلای گیسوانت بگذرد؟ پاسبانها غنچۀ لبهات را بو میکنند تا مبادا عشق، سهواً بر زبانت بگذرد سرزمین مردگان تا قدر بشناسد تو را سالهای سال باید از...
اسم تو را بردم لبان تشنه ام خشکید مثل دهان نیل وقتی اسم موسی را....
از هر چه دارم چشم می پوشم اگر دنیا یک شب مرا زانو به زانوی تو بنشاند
سر به راه بودم و یک عمر نگاهم به زمین آمدی سر به هوا چشم به راهم کردی
