متن تو نیستی

دوباره شب شد و دلم هوایی تو شد ولی

تو نیستی و من فقط اسیر درد و غم شدم

سجاد یعقوب پور

وقتی تو نیستی در و دیوار خانه را...

ملّافه های گلبهی چارخانه را....

حتّی کتاب حافظ و گلدان روی میز

روبان و گوشواره و موگیر و شانه را...

وقتی قرار نیست بیایی برای کی

این روژهای صورتی دخترانه را؟...

اصلا خودم در آینه کوتاه می کنم

موهای خیس ِ ریخته...

فنجان سردِ قهوه و دریا ...تو نیستی

شبگریه و سکوت و تقلا ... تو نیستی

یک آینه که با رژلب مانده روی میز

یک کیفِ چرم ، دولچه گابانا ... تونیستی

یک جفت کفش ، قرمز و غمگین کنار در

یک پیرهن سفید سراپا .. تو نیستی

شرمنده کرد دامنِ...

تو نیستی و زندگی انگار تعطیل است
تو نیستی و ساعت این شهر خوابیده....

عطرِ تو در خیابانِ
باران زدهِ پخش شده
وتو نیستی

یکی می‌آید یکی می‌رود و این قانون بقای زندگیست
اما تو که رفتی هیچ کس نیامد
انگار قانون بقا هم پوچ است وقتی تو نیستی.

یکشنبه غم انگیزیست

باران میبارد

هم از آسمان

هم از چشمهای من

مثل همیشه یکشنبه تکرار میشود

اما مثل همیشه تو نیستی