اگر فرمانروای ستمگری است که میخواهید از تخت سرنگونش کنید،بنگرید مبادا تختش در اعماق وجودتان باشد که ویران میکنید.زیرا چگونه ستمگری میتواند بر آزادگان سرافراز حکم براند ،مگر با نافرمانی بنا شده در آزادیشان و سرافکندگی در کنه ی سرافرازیشان؟
در دوستی غرضی جز اضافه کردنِ محبت به عمق وجودتان نداشته باشید.زیرا محبتی که جویای چیزی جز پرده برداشتن از خودش باشد،عشق نیست بلکه دامی است که در دریای زندگی گسترده میشود و جز بیهودگی چیزی در آن نمی افتد.
