متن دوستی

دوستی،
چون فانوس شب‌های تار
چون بارانی نرم در کویر
چون نسیمی آرام بر دل خسته...

دستانت را که بگیرم
جهان آرام‌تر می‌شود
و در نگاهت،
می‌بینم تمام روزهای آفتابی را...

دل‌های ما،
چون دو ستاره‌ی هم‌مسیر
چون دو برگ بر شاخه‌ای واحد
چون دو موج بر ساحل امید...

اگر...

"دوستی"
میان همهمه‌ی جهان، تو آرامش صدای منی،
نه از جنس باد و باران،
که از جنس حضورِ همدلانه‌ای
که حتی سکوت را پر از معنا می‌کند.

تو دوستی هستی که قلبش، جایی‌ست برای پناه بردن،
و من، هر بار با لبخند تو
یاد می‌گیرم چگونه عاشقانه زندگی کنم...

«دوستی» یعنی اینکه من بی هیچ تردیدی
تو را شایسته ی آن می دانم،
که امانت دارِ بخشی از آبرویِ من باشی.

اصلا دوستی برای همین بود،
برای گم نشدن در برهوتِ جهان.‌
‌
‎

دوستی در لحظه ای شکل می گیرد که
یک نفر به دیگری می گوید:
چی؟ تو هم؟
فکر می کردم فقط من این طور هستم.

(کافر نیستم)

چون که اهل جیفه‌ی دنیای بی در نیستم
تشنه‌ی پُست و مقام و میز و منبر نیستم

گرچه دارم خامه‌ای زرّین به کف از لطف حق
در پی نام و نشان و لوح و دفتر نیستم

چون نسَب دارم ز مولایم امیرالمؤمنین
تا نفس دارم مُرید شخص دیگر...

درخت را
از میوه اش می‌شناسند
انسان را با کردارش...

کردار خوب
هرگز هدر نمی‌رود

کسی که ادب می‌کارد
دوستی درو می‌کند

و آن کس که مهربانی می‌کارد
عشق گردآوری می‌کند...

لوییس بونوئل :

تنهایی را دوست دارم
به شرط آنکه هر از گاهی دوستی بیاید
تا درباره ی آن با هم گپی بزنیم.

هرزمان که:
می روم ورزش کنم در پارکها،
همقدم با من بیا؛
تا منتهای یک نفس!

(دوستی)

در راه دوستی، به خباثت کمین مکن

آن دل که شاد کرد دلت را غمین مکن

کردی هرآنچه خواست دلت با من ای رفیق

از ما گذشت ؛ با دگری این چنین مکن

سید محمدرضا شمس (ساقی)

فقط دشمن ها هستند که همیشه حرف هم را بی هیچ کم و کاستی می فهمند. اغلب هم لبخندی چاشنی گفت وگویشان است.
دوستی همیشه با سوء تفاهم همراه است،
عشق خیلی بیشتر...

رفیق واقعی کسیه که
تو موفقیت هات اول از همه برات دست بزنه
تو غصه هات زودتر از همه به داد تو برسه
و تو کسل ترین روزهای زندگیت
بهت دلیل هایی برای خندیدن بده
و رفیق واقعی اونیه که تحت هر شرایطی
بازم رفیق تو بمونه
نه فقط رفیق...

در کتابخانەی زندگی
دنبال دو کتاب گشتم
اول: کتاب دوستی بی منت.
دوم: عشق بدون خیانت.
به من گفتند:
در قسمت کتاب های تخیلی دنبالشان بگرد!.



شعر: تافگه صابر
ترجمه : زانا کوردستانی

وقتی دوستی تون به پایان رسید
راز هاتون بین خودتون بمونه
پایان دوستی ,پایان شرافت نیست .

تو شاید، من ولی از یاد تو غفلت نمی کردم
برای دوستی با غیر تو رغبت نمی کردم

دوست کیست؟
شخص عجیبی نیست، با دیدنش حالت خوب میشود، حتی اگر سالها ندیده باشی اش، با خنده اش، دلت میخندد حتی اگر فقط خنده اش را از پس عکس دیده باشی. دوستی با هزاران سال معاشرت ممکن است رخ ندهد و گاهی فقط با یک رودرروئی و مرور خاطرات...

من،
تنهاتر از تو؛
تو،
تنهاتر از من؛
رسم غریبی است:
عشق و تنهایی؛
دوری و دوستی!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب صدای پای احساس،
ص ۱۹۴.

اونی که گفته دوری و دوستی !

یا طعم دوستی رو نچشیده یا

درد دوری نکشیده...

نور کوچک من
امروز که هوای اتاق گرفته بود
امروز که تمام دلم تاریک و نمور بود
امروز که سقف خانه شکسته بود و از گوشه اش آب می چکید
آمدی
به زندان انفرادی کوچکم تابیدی
با خودت نور را رقص را و شادی را آوردی
و من سرم را...

دوری دوستی های کوچکو از دل میبره
ولی به دوستی های بزرگ عظمت میده

دوست کیفیتی است روحی ، که دو جسم را به هم می پیوندد و برای بقای دوستی ، دوستان باید فضیلت و ارزش یکدیگر را بشناسند و به دیده ی احترام بنگرند.

مثل تک ستاره ی روشن شب های سیاه
مثل عشق روزهای نوجوانی
مثل حریر سبز چمن روی پاهای مزرعه
مثل درخشش تمام آفتاب های اول صبح
مثل کتاب خواندن هنگام غروب
مثل اولین برگ پاییزی
مثل صدای نی لبک پسر چوپان فراز یک درخت هزار ساله
مثل هوهوی باد لا...

دوستی ما ،
همه چیز را ثابت کرد
ثابت کرد؛
می شود برای مدت نامحدوی مهربان باشیم
می شود بدون ترس از تنها ماندن خودمان باشیم

رعنا ابراهیمی فرد

آیا

آنقدر دوستش داری

که بگذاری فراموشت کند؟


آریا ابراهیمی