جمعه , ۲ آذر ۱۴۰۳
همه ی ماروزیبه کسی تکیه کردیمکه قرار بود؛بدونِ ما بمیرد !...
خودتان را قلب هیچ آدمینچپانیدجا نمی شویدچروک می شوید فقط...
پارادوکس یعنیتمام روز به دوست داشتنت مشغول باشمو آخر شب بفهمم ندارمت...
بودَت یک جور...نبودَت یک جور...با توتمامِ بلاتکلیفیها را تجربه کردم!...
یکى بیاید و نسلِ ما را تکان دهد...ما نسلِ دوست داشتنهاى ته نشین شده ایم...