متن کتایون آتاکیشی‌زاده

انگار چهره اش را
با یک قلم ظریف
روی تنه درخت های شمال تراشیده اند؛
که اینگونه عطر آشنا ی تنش را دوست دارم.

-کتایون آتاکیشی زاده

من از شب نمی ترسم.
اما خاطرات ترسناک اند.
تاریکی بعد از به یاد آوردن آنها، یک ظلمت معمولی نیست.
مرا به یاد آرامستان می اندازد .
جایی که مردگان آرام می گیرند و بازمانده ها آشوب می شوند؛
از یادی که از دیگران به جا مانده است.
خاطرات مرا...

آغوش بی خوابی باز است؛
به روی تمام احوال ناگفته
و ناشنیده ی جهان..!
حلال فکر و خیال نه؛
اما احساساتت را پاک می کند.
آنچنان که هرشب،
ذره ای از روحت
خراشیده شود!

- کتایون آتاکیشی زاده

دست نیافتنی بودن ماه
از دوست داشتنی بودنش کم نمی کنه...
مثل تو :)!

- کتایون آتاکیشی زاده