متن ماه

هنوزم وقتِ دلتنگی
تو هستی جون‌پناهِ من
دلیلِ روشنِ شب‌هام
تو هستی نورِ ماهِ من

در دل شب، ماه تابان در سفر دارد مرا
شوق دیدار تو چون موجی ز سر دارد مرا

چون نسیم صبحگاهی در چمن بی‌تاب و مست
هر گلی در باغ جانم بال و پر دارد مرا

آتشم، چون آفتاب از بام گردون بی‌قرار
تنگنای آسمان بی‌بال و پر دارد مرا...

بزن به گوشِ زئوسِ غم
عزیزِ ابرِ اساطیری!
بزن که زخم فراوان است
ولی تو زخمِ شفایم باش
پلنگ را مُتبرّک کن
به پنجه های خودت، ماهم! ...
«آرمان پرناک»

در هر تابش نگاهت گم می شوم
ای ماه، در آغوشِ تو آرام می شوم.

چون پرتوهای نورت در دل شب،
تمامِ دل تنگی هایم، در تو محو می شود.

در سکوتِ نگاهت، هزاران سخن،
تمامِ دنیای من، فقط تویی و من.

ای ماه، ای نورِ دل های بی قرار،...

دست ها بر پنجره
شیشه می کِشند
آه به آهِ دهان...
قفل، فاصله، ماه :
مواد لازم برای مردن !
«آرمان پرناک»

بر نمی گرداند
سرش را
حتی آنکه آشنا
صدایش می کند

پاشیده بر صورتش
اسیدی تاریک
که پوشیه می زند
حتی
بر باورش

برگردان سرت را
ماه پیشانی!
ونگوگ غمت را می کشد
بستری شدن در چشم های تو
آرزوی هر پنجره ی مجنونی ست

برگردان سرت را
ماه پیشانی!...

تو زیبایی
و کاش بدانی
لمسِ لطیفِ حقیقت را
از دست های یک روشندل...
«آرمان پرناک»

برگردان سرت را
ماه پیشانی!
من
نخ به نخ
می کشم غمت را
مو به مو
بند به بندِ انگشتانم
«آرمان پرناک»

برگردان سرت را
ماه پیشانی!
ونگوگ غمت را می کشد
بستری شدن در چشم های تو
آرزوی هر پنجره ی مجنونی ست
«آرمان پرناک»

پاشیده بر صورتش
اسیدی تاریک
که پوشیه می زند
حتی
بر باورش...
«آرمان پرناک»

بر نمی گرداند
سرش را
حتی آنکه آشنا
صدایش می کند
«آرمان پرناک»

شب ز نور ماه روی خویش را بیند سپید

من شبم تو ماه من بر آسمان بی من مرو

به هیچ می زنی ماهِ خفّاش ها!
سنگ اندازی ات
تکان نخواهد داد
هیجانِ برکه ی آب از سرگذشته را !!
«آرمان پرناک»

خم شدم تا انعکاس ماه را در برکه ببوسم، غافل از اینکه تاوانش غرق شدن بود…
-الهه قائمی-

هم برق خانه رفته است
هم برقِ آسمان
دیوارِ شب را ادامه می دهم
شاید دستم
شمعی یا ستاره ای
فانوسی یا ماهی
ببیند
«آرمان پرناک»

بر دامنِ خلیجِ جدایی نمک بریز /
ای انعکاسِ ماهِ محالات، با توأم !
«آرمان پرناک»

ماه، یار همیشگی شب ها، شاهد خاموش لحظات شاد و غمگین ما، در آسمان پهناور، بی صدا می چرخد و گذر زمان را به نظاره می نشیند.
همچون ما، ماه نیز در حال تغییر است، گاه کامل و نورانی، و گاه در تاریکی فرو می رود. اما در هر حال،...

(مادر)
م(ماه)
ا(اسمان)
د(دنیا)
ر(راز)
ماه، اسمان (مادرست) که راز دنیاست..


نویسنده:سرکار خانم المیرا پناهی درین کبود

ماه را که چیدم،
آسمان /
سگرمه هایش در هم رفت.
آه...
--چقدر خود خواهم!


لیلا طیبی (صحرا)

لیلی ترین لیلای این شهرم
مجنونترین مرد جهانم باش
گفتی که من ماه تو هستم نه؟!
پس بیش از اینها آسمانم باش...

انگار ماه🌙 جا خوش کرده بود در گوشه ای از صورتش
آنقدر سیرت زیبایی داشت که نگذاشت هیچوقت متوجه ماه گرفتگی صورتش شوم!!!
همیشه بعد از آرایش قبل از آینه از من می پرسید؟ زیبا شدم...
و من چقدر لذت میبردم از بودن در کنار زنی که زیبائیش را بامن...

گرچه گفتنش برایم سخت ست،
اما در حضور ستاره ها
من ماه را دوست دارم.

رها فلاحی

زیر نور ماه،
پلاک خانه ی تو،
--چهارده ست!





لیلا طیبی (صحرا)

من اسمت را می گذارم ماه!
نیمه ی دلم!
تکه ی آفتاب!
صدها ستاره ی ریخته بر آب حوض...
پس تو مرا چه می خوانی؟


■□■

شعر:ادریس علی
ترجمه: زانا کوردستانی