هیچ جا خانه ی خودِ آدمی نمی شود ...، مصداق آغوش تو است .
سیاست مداران .. جنگ را بر عکس می خوانند که چنین به آن مشتاق اند .
به دنبال " خودم " هستم .. گویی ڪسی به دنبال دانه هاے تسبیح پاره شده . .
به من برگرد . چون مردُمی پس از جنگ .. به خرابه هاے شهر و خانه شان .
مطمئنی " خدا " لحظه ای که به خودش احسنت گفت. .، تو رو به رویش نبودی؟
خواستم بعد تو برگردم به خودم ... . " خودم " ، نبود . !!!
