ای یار پنهان از نظر با چشم دل می بینمت من در گذرهای زمان کنج دلم می جویمت نامت شده ذکر لبم در هر شب و محراب من هر دانه از تسبیح من شیرین تر از هر خواب من اشک شب و آه سحر تنها امید من شده ذکر کریم...
تسبیح شیخ پاره شد و دانه دانه شد از بس که استخاره زدم تا ببینمت
قسم به دانه ی تسبیح مادرم که هنوز تمام قلب و وجودم پر از بهانه ی توست
اَناری کَردِه اَم دانِه سُرْخُ و یاقوتی شبیه تسبیحِ دستتْ تو با اذکاری چون ... یاهُو مَنْ، با ذکِْرِ خدایا ...، اُو...
دلم گرم است در پاییز حتی زیر بارانش دلم گرم است حتی به خیابانهای عریانش تمام مزّه ی شعرم به خرمالوی پاییز است به طعم ترش نارنگی و رقص باد آبانش که شعرمن همیشه نطفه اش در بطن بی برگیست چرا افشا نخواهد شد قدیمی راز پنهانش؟ دوباره بی هوا...
☔️♡ یادمه بچه بودم، رفته بودیم زیارت، تو حیاط حرم بعد نماز مغرب، نشسته بودیم و منتظر بودیم امام جماعت بلند بشن برای نماز بعدی... یه خانوم درشت هیکلِ مُسِن اومد به زور خودشو کنار من جا کرد جوری که مچاله شدم تو خودم! مامان بزرگم گفت: چیکار میکنی خانوم؟!...
به دنبال " خودم " هستم .. گویی ڪسی به دنبال دانه هاے تسبیح پاره شده . .
دست هایت را دور من گره بزن مرا وادار به گفتن نامت کن مثل نخی که دانه های تسبیح را دورهم جمع کرده بغلم کن من مقصدم گیسوت نباشد همه ی دوستت دارم هایم می ریزند گم می شوند...!!️
تسبیح هم کلافه از این استخاره هاست دعوای عقل و عشق چه بالا گرفته است
سیل/بند پاره شد/دانه دانه تسبیح
یک دانه ی تسبیح نماز سحرت را ؛؛؛ آرام به نامِ منِ محتاج بینداز.
احتیاجی به تسبیح نیست دستانت را که به من بدهی با انگشتانت ذکر “ دوست داشتن ” می دهم... ️️️
…جُم نخور…پلڪ هم نزن …تو ڪہ نبودی ببینی جانم بہ لبم رسید تا بیایی و روبرویم بنشینی و نگاهت ڪنم… …نبودی ببینی ڪہ امام و امامزاده ای نماند ڪہ نذرش نڪرده باشم… …و شب عید و احیایی نبوده ڪہ تسبیح بہ دست آرزویت نڪرده باشم… …حالا ڪہ آمدی جُم نخور...
هر بار که استخاره کردم، خوب نیامدى! بهتر بگویم؛ اصلاً نیامدى...!!! حالا تو را در تک تکِ دانه هاى تسبیح جستجو میکنم... این بار براى داشتنت، پاى خدا را وسط کشیده ام!
