پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
تو را باید مثل گل کاغذیپشت قاب یک پنجره کاشتیا، به چهار چوب این اتاقمصلوبت کردیا به آفتاب گفت:از پشت کوه های این شهرابریشمی به دور بغضهایتگره کندبگذار...اشک تلخ تو رادر دفتر شعرم سنجاق کنمکه اینجا شمع همبی گریه می رقصد... رویاسامانی۱۴۰۲/۲/۲۴...
