به دل چو نقشِ تبسّم کشی ز شوقِ دگر جهان شود همه رنگین چو باغِ فصلِ بهَر ز نورِ عشق برآید هزار جلوهی راز اگر ز شمع دلت شعلهای دهی به بشر مزن به جامِ خودت گر غمیست در دلِ خلق که ساقیِ خوشیای، ای نسیم صبحِ سَحَر به خندهی...
