هر زمان بی کس شدی تنها شدی یادم بکن هر زمان هم خانه با غم ها شدی یادم بکن روشنی هایت که هیچ اما اگر روزی عزیز خسته از تاریکی و شب ها شدی یادم بکن ارس آرامی
هر زمان بی کس شدی تنها شدی یادم بکن هر زمان هم خانه با غم ها شدی یادم بکن روشنی هایت که هیچ اما اگر روزی عزیز خسته از تاریکی و شب ها شدی یادم بکن من که امشب می روم فردا دگر پیشت نِیَم گر شبی در حسرت فردا...
