راحله محمدی بیرگانی

برگرد و در حق این ضعیفه نامردی مکن...:(

خودم را به آغوش گرفتم که نیازی به اغوش نامرد نداشته باشم:)

چرا هر وقت که کنارت می نشینم بلند میشوی و میروی
مگر ندید که گل هم همنفس خار میشود....

تو با من چه کردی که لابه لایه کتاب های درسی هم
دنبال تو میگردم .....!

من سال هاست هر روز میمیرم برای یک لحظه زندگی کردن باتو:)

حرف هایم در دهانم خشک شده اند
بغض هایم در گلویم ترکیده اند
فریاد هایم در سینه ام خفه شده اند
اشک هایم پشت خنده هایم مرده اند
نمی دانم چطور تا کنون زنده مانده ام:(

با گرمای دستانت من را
جز فضایی ها مکن:)

ما مستأجر صاحب خانه ی
بی رحم....روزگاریم :(