متن عاشقانه غمگین

تابه ی جهیزمون یادت میاد؟ با وفاتر از تو بود
سوخت با آتش فقری که مرا میسوزاند
ساخت با چربی و چرک
هفته و هفت نیمرو !
دسته اش آب شد و رنگش رفت !
بگذریم....
بگذریم از گذر آن همه رویاهایش!
حسرت دیدن فر؛
پختن پیتزاهایش !
گاه گاهی...

تو همون هفت دقیقه‌ای بودی که دلم می‌خواست بعد مرگم مرورش کنم…

سرد شد
چای عاشقانه مان
اما هنوز .......
در شوق نوشیدن جرعه ای
چشم بر لبهای تو
دوخته ام

"منو عشقم"
در دل شب‌های پرستاره،
به یاد تو سحر می‌کنم.
با هر تپش قلبم،
نامت را صدا می‌زنم.

ای عشق بی‌پایان من،
تویی تمام امیدم.
در نگاهت گم می‌شوم،
با هر لبخندت، زنده می‌شوم.

چگونه بدون تو باشم؟
وقتی قلبم در دست توست.
با تو به آرامش می‌رسم،
در...

تو همه جونِ منی، بی تو من مُرده تنم
پیشمی میخوام به کُلّ این درا قفل بزنم
سرِ هم کردی تو تیکه هامو از نو پیش هم
جات دادم تو ته این قلبِ تَرَک خورده منم...

دوسم نداری
دل من، سرزمین بی‌بهاری شده است،
جایی که خورشید بی‌رمق پشت ابرهای سنگین خاطرات جا مانده است.
عشق تو، روز گرم تابستان در آغوش می‌کشید،
اما اکنون سکوتی سرد در میانمان ریشه دوانده است، گویی پاییز بی‌رحمی بر گل‌های امیدم باریده.

اگر قرار است دیگر نام من در...

✍ چرا شدم من آشنای تو؟!
@bzahakimi
چو دل شد آشنای تو،
شدم رهای نبضِ لحظه‌های تو؛
همیشه‌ی گلِ دلم،
نفس‌زنِ هوای تو؛
و مهرِ جان،
هماره در وفای تو؛
ولی...
فسوس امان؛
که ناگهان،
به دستِ بازیِ زمان،
جدا شدم؛ جدا شدی؛ جدا شدیم؛
نبودنت؛ ندیدنت،
فنا نمود،
تمامِ...

از تو می نویسم ! از تویی که شدی همه وجودم،
ثانیه به ثانیه در فکر توام عشقم،
همیشه هستی در غزل های من، سبزی بهارم تویی ، گرمای تابستان من هستی ، و باز هم پاییز زیبای منی، اما زمستان بی تو سرما را در استخوان وجودم حس می...

حس میکنم عشقه، دردی که دنیامو بغل کرده
حال و هوای من، تو برنگردی برنمیگرده
وقتی ازم دوری، دلتنگی رو قلب من آواره
هر جا برم فکرت، حتی یه شب تنهام نمیذاره
حالِ دلم با تو خوشه، بغضت صدامو میکشه، این عشقه
هرجا که میرم مقصدی، با من به دنیا...

به رسوا شدنش می ارزد.
عاشق چشمانِ تو بودن.

به نقش‌های قالی خیره شده بود. قالی، رفیق چندین ساله‌اش بود، همدمی که سکوتِ اتاق را با رنگ‌ها و نقش‌هایش پر کرده بود. در افکارش غرق شده بود، و به هنری که، به جز در چشم او، به آن بها داده نمی‌شد، می‌اندیشید. با خود زمزمه می‌کرد: «ای کاش قالی‌بافی...

قدر بودنت را نفهمیدم...
چه دیر فهمیدم که حضورت گنجی بود که بی‌دریغ از دست دادم.

هر لحظه در کنارم بودی، با مهربانی، با سکوتی که پر از عشق بود،
اما من، غرق در روزمرگی‌ها، در هیاهوی بی‌معنا،
قدر آن نفس‌های گرم، آن نگاه‌های آرام را نفهمیدم.

حالا که نیستی،...

زده آتش تمامِ جانِ شعر و جانِ بی تاب مرا آن کس


که جانم هست و خواهد بود اگر گَردم چو خاکستر

قــول دادی که بـیایی و بمانی پیش من


پس چه شد یار دل آزارم، دلم آزرده شد

تو چه دانی
که مرا خواهد کشت،
دست تو،
تا که بگیرد دستی...

خدا حافظ ،
ای که رفته ای !
ولی نرفته ای
از دلم برون...

زده آتش تمامِ جانِ شعر و جانِ بی تاب مرا آن کس


که جانم هست و خواهد بود اگر گَردم چو خاکستر

بهار نمیشود بی تو این حال
چه امسالُ چه سال بعد و چه هرسال...

هنوز با منی و از نهیب رفتن تو
به روز وقت شمارم ، به شب ستاره شمارم

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی
سفر کرده با خانه‌ی من چه کردی؟

من با کسی رازی ندارم مرد و مردانه
جز با زنی در عشق بی اندازه دیوانه

جوری دلتنگ توام که خدا میداند.
خدا که هیچ کل جهان میدانند.

چـه دورانیـسـت فریادا، که دیگر همـزبانی نیست
مــیـان کنـجِ تـنــهـایــی، نـگاهِ مـهـربـانــی نیست

چه دورانیست،غـم افزون و دل؛پرخون و دیده تر
که حتی، آشــنایان را ز غمخـواری نـشانی نیست

بـه طاقِ ابـرویِ جانان ، نـمـانـده طاقـتـی درجان
ولی با ایـن هـمه، در دیدگان؛اشــکِ روانی نیست

دلا! بـیـزارم از ایــن زنـدگانـی،...

می نویسم هر روز
با طلوع و غروبِ خورشید
عاشقانه هایی را
که لبریزِ عشق توست
لبریزِ دوست داشتنت
ولبریزِ دلتنگی هایی
که از دوریت پر کرده اند تمامِ مرا