متن عاشقانه غمگین

من می توانم
جای سیگار، نقاشی بکشم
با دوغ مست کنم
با وسایل خانه تمام شب را تانگو برقصم
و به جای تو
بالشتک دوران کودکی ام را در آغوش بگیرم.
تو برای فراموش کردن کسی که بی نظیر
دوستت داشت
چه خواهی کرد؟

یک فنجان چای تازه دم
قلم و کاغذی دل ِ تنگ
و تویی که
باید باشی ....
هر روز من به یادت، سفره ی دل
می گشایم به تنهایی....

به هوای تو، من
تو خیال خودم
بی تو پرسه زدم
منو برد به همان
شبی که به چشای تو زُل میزدم
من به دنیای تو با این احساسِ ناب
عادت کردم، عادت کردم
بعد از آن شب سرد
هر نگاه تو را عبادت کردم
آه که نبودت به من...

🍂
درختان لخت شده‌اند
مثل دلم
که بی‌لبخند تو
پاییز را
با تمام برگ‌هایش
گریه می‌کند.

به تو بر مے گردم ، هر بار ..
چون موجے ڪه به ساحل
آگاه به اینکه
تمام خواهم شد .

فـقط یک لحظـہ از تو בور گشتن،
جهانم را کنـב غرق تمناے حضورت.

בر جهان בل من،
جاے یکے مثل تو خالیست،کجایی...؟

زمین و زمان را بـہ هم میـבوزم،
اگر تو سهم کسے باشے غیر از من.

خبرت هست که چشمان دلم غمگین است

دل من چون گل لاله چقدر خونین است

بی‌تو ای مایه‌ی آرامش جانم، هر شب

جای لبخند به لب‌های دلم نفرین است

لحظـے اے با فــڪر تو زیستن،
بیارزב ڪل בنــیـا را...

این جهان
تلخ تر
از قهوه‌ی ترک
تو
به آواز دلت
شیرین کن

پاییز باشد و باران
تو نباشی
ب چه کار آید
پاییز

تشنه ای منتظر معجزه ی بارانم
مثل گلدان ترک خورده لب ایوانم

بانگاه همه ی آینه ها درگیرم
ودر این بادیه عمریست که سرگردانم

گرچه عمری نشده قسمت من دیدن تو
قسمتم میشوی آخر وخودم میدانم

باز برگرد واز این غائله دریاب مرا
که ازین درد به لب میرسد آخر...

فکرت گرفته روز و شب از دیده خواب را
از واژه هام قدرت هر انتخاب را

لحظه به لحظه همنفس جان خسته شو
تا دور سازی از دل من اضطراب را

حالا که پیش چشم توام اندکی بخند
از نو بساز، حال من دل خراب را

وقتی غزل به نام...

و اگر عشق نبود
هیچ کلاغی در
سپیده‌دم صبح را نمی‌سرود
نسیم، سبزه زاران را
در آغوش نمی فشرد
و بر بال هر پرستو
آوایی از پرواز نبود
و اگر عشق نبود
مادران به دنیا نمی‌آمدند
خورشید بر آبی‌ها نمی‌رویید
و در خانه هیچکسی
آفتاب نبود
و اگر عشق نبود...

و پاییز...
شروع یک فـصل جـבیـבے از בلتنگے ایست.

بـے تو בر هر نفسم،
پاییز בر جریان است.

بے تو پاییز בلم،
زوבتر از زوב رسیـב.

בوبارہ پاییز و בوبارہ בلتنگی،
בوبارہ من بے تو בوبارہ شب گرבی.

خالی از عاطفه و
پر از خشم!
ای زیباترین واژه ی آرمیده در هر شعر من !بارانی که در زادگاه می بارد
فقط قطرات آب نیست،
نامه های عاشقان نفس های عاشقان
و اندوه شهرهایی ست
که هرگز شادی را نشناخته اند!
از خاموش بودنت بیزار شده ام
که دلم...

بغضهایم را
به ابر ها داده ام!
دلم را
از نام تو پُر کرده ام
دوست دارم که ببارد همان عشق،
باران،
که آوازِ دل شنیدنی ست..!

چشم به راهی،
همان دردی ست که آدمی را
سمت دیوانگی می کشاند!
اندوهم بزرگتر از آنست که اشک هایم
توان التیامش را داشته باشند!
بیا ای که نسیمت خوشبو
قلمرویت دلکش
و منی که فراوان به تو دل داده ام...

چشم به راهی،
همان دردی ست که آدمی را
سمت دیوانگی می کشاند!
اندوهم بزرگتر از آنست که اشک هایم
توان التیامش را داشته باشند!
بیا ای که نسیمت خوشبو
قلمرویت دلکش
و منی که فراوان به تو دل داده ام...

عشق چیزیه که
باعث میشه در مقابل مرگ برقصیم