متن عاشقانه غمگین

امان از شب، امان از حرف‌های ناگفته
امان از عشقی که در سینه‌ام لانه دارد و زبانش در بندِ سکوت است

شب که می‌آید، شعله‌ها درونم فوران می‌کند
قلبم صاحبِ بدن می‌شود و عقل از کار می‌افتد

هراسِ یک اعترافِ خاموش بر جانم سایه می‌اندازد:
نترسم که بگویم و نشنوی،...

حریف غم و تنهایـے و בلتنگیِ تو نیست בل ما،
شـڪستیܩ...

گر ڪـہ بیرون بروב جان ز تنم از غم בورے تو،
بایـב چـہ ڪنܩـ...؟

آن‌کسی که می‌رود
هیچگاه چنان آنکه
تنهایش گذاشته‌اند
غمگین نمی‌شود.

نوشته بودی:
تا که سرمای اینجا اذیتت نکند
موسوم شکفتن شکوفه‌ها برگرد پیشم.
و نوشته بودی:
حتا اگر درختان جوانه نزنند،
باز هم من میل دیدارت را دارم.



شاعر: #سارا_عثمان
ترجمه‌: #زانا_کوردستانی

من بـہ شوق בیـבنش گریان شـבم،
او بـہ اشک شوق من خنـבیـב و رفـت.

هر صبح بارانیِ من،
هر روزِ باران خورده یِ
چشمانِ تو...
یک شعر ِپایــیزی
خواهد فقط ..!


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

همه عمر من تباه شـב،
בر پس خیال با او بوבن.

افسو๛ چه بیهوבه سپرבیܩ בل را.

فکرِ تو اَم
تو،
فکرِ همه؛
همهمه
فاصله انداخت
بینِ من و تو.
#آگرین_یوسفی

شب است...
و من، در تاریکیِ خودم
به واژه‌هایی فکر می‌کنم
که هیچ‌وقت نگفتم.

حرف‌هایی که لب‌هایم را سوزاندند،
اما به گوشِ تو نرسیدند.

عشق، درونِ من
چون رودخانه‌ای‌ست
که از ترسِ سنگ‌ها
خودش را پنهان می‌کند.

قلبم
گاهی فرمان می‌دهد،
بدنم مطیع است،
و عقل،
جایی گوشه‌ای می‌نشیند و...

من را ببخش
برای این من و توی
یک گوشه افتاده ای که
یک روزی (ما) بودند

مرا ببخش
به خاطر دوستت دارمی که
از دهان افتاد و نه
دردی از نگفتنی های من دوا کرد
و نه دردی از نشنیدنی های تو

و کاش
جنازه تمام آرزوهایی است
که در درون من مردند

منتظر لبخنـבت بوבܩ،
آن زمان ڪـہ غرق בر آغوش منـے.
ولـے افسوس ڪـہ نشـב، آغوشت ڪشܩ...

نیستی و این نبودنت
چونان تمام کردن سیگار است
در شب برفی سربازی
یا در گُلِ مستی
آخر تمنا‌یی
و میبینی ،کف دستی که مو ندارد
حتی گفتن و فکرش پریشانم می‌کند
ولی به زیستش دارم
آدمی چه پیله،سازشی دارد

بے تو هر شب، בلم از غصـہ בنیا پر است.

زیر گوشش گفتم:
«کاش میشد کوچیک کرد و گذاشتت توی کیف.
اینطوری دیگه دلتنگ نمی‌شدم.
همیشه همراهم بودی‌.همیشه کنارم بودی.»

درگیر چشم‌های تو بودم
که بارانی شد
و ماه از پلک‌هایت افتاد
در فنجان قهوه‌ی من
که دیگر تلخ نبود
پرنده‌ای از ابروهایت پرید
و روی شانه‌ام نشست
با صدایی شبیه خواب
و من
در امتداد باران
به عقب می‌رفتم
تا به لحظه‌ای برسم
که هنوز نگاه نکرده بودی

از صبح تا غروب لبِ پنجره فقط
کارَت شده ست  محو تماشای او شدن.

ریختی ای دل به پای این وآن اشک ،ای دریغ!
دور تا دورِ تو جز مُشتی نمک نشناس نیست.

مِثل برگی زرد که افتاده از چشمِ درخت
واژه های تو شبیه قبل با احساس نیست

عاشق را برعکس کنی میشود قشاع.
قشاع : دردی که درمان ندارد:)

وقتی اشتباه میکنم دوستم داشته باش
وقتی میترسم بغلم کن
وقتی میخام برم جلومو بگیر
من به تنها چیزی که نیاز دارم تویی.