شبها ناخودآگاهم صدایت میزند بیآنکه بدانی زخمهای من برنامهریزی شدهاند در حافظهی بدنی که هنوز با هر لمس مهربان،لرزش میگیرد مثل PTSD که خودش را در خوابهای تکراری لو میدهد…
