برای مردم تفکر همچون باری طاقت فرساست.
بنابراین همان قدری که کار حرفه ای شان ایجاب می کند می اندیشند و همانقدری که برای تفریحات مختلفشان لازم است و نیز برای گفتگو و بازی،که ازین رو باید طوری ترتیب داده شوند که آنها بتوانند با حداقل اندیشه ی ممکن کارشان را پیش ببرند ولی اگر در اوقات فراغتشان چنین تسهیلاتی نداشته باشند به جای اینکه کتابی به دست بگیرند و قدرت اندیشه شان را محک بزنند، ساعت ها کنار پنجره ولو می شوند و به پیش پا افتاده ترین اتفاقات چشم می دوزند و به این ترتیب واقعا برایمان می شوند مصداق این سخن آریوستو که :چه رقت آورند ساعاتِ بیکاریِ نادانان!
ZibaMatn.IR