تا که خندیدی عزیزا ! شد دلم دیوانه ات
این دلِ دیوانه هر دَم، می شود پروانه ات

از تپش افتادهِ قلبم، لیلی جانم نِگر
بی تو مجنونِ بیابانها شدم ویرانه ات

دلبرِ فتّانه جو ای خوب روی عشوه گر
آرزو یم چون هما باشد به بامِ خانه ات

برده ای دل را به یغما باده ی مینایی یم
باده نوشم ارغوانی از سر پیمانه ات

رفته بر بالایِ دار این دل ز برقِ چشمِ تو
معرکه بر پا شده از شیوه ی مستانه ات

مویه ها کردم ز هجران و به لب جان آمده
جان دهم ای ساقیِ جان بر درِ میخانه ات

گر به دستِ خاک دادی قلبِ پر عشقِ مرا
دارم امّیدی هنوزم از دَم ریحانه ات

بادصبا
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
آوای باد صبا