بگذار آغوشت آرامگاه من باشد هنگام که چون پرنده ای به جانب تو بازمی گردم با منقاری از شعر...
نفس بکش... عمیق ، آرام ، شادمان...! بگو غم رد شود، که قلبت، آرامگاهِ اندوه نیست!
