مگذار که غصه در برت گیرد کاو آفت جان حال و آینده ست هرگز مسپار دل به نومیدی آدم به امید و آرزو زنده ست
گیجگاهِ آفت زدهام را، شکوفههای سپید نُونَوار خواهند کرد... زیباتر خواهم شد.!
