پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
مگذار که غصه در برت گیردکاو آفت جان حال و آینده ستهرگز مسپار دل به نومیدیآدم به امید و آرزو زنده ست...
گیجگاهِ آفت زدهام را،شکوفههای سپید نُونَوار خواهند کرد...زیباتر خواهم شد.!...