متن آرزو

اگرچه از درِبسته پُر است دنیایم
ولی کلیدِخیالت ،امیدِمن شده است

کاش روز و روزگار   بهتری پیدا شود..
یک رفیق اهل دل یا  دلبری پیدا شود

بر لب سرد زمین مانند آغاز بهار.
از صدایِ بُلبلان شور وشری پیدا شود

باز باران با سخاوت،  دشت را مهمان کند
در گلستانهایِ ما گل پیکری پیدا شود

یا برای حال ما و حال...

¸„.-•~¹°”ˆ˜¨ مے سازم با ویرانـہ هاااا ،کاخ آرزوهایم رااا

╰⊱♥⊱╮ღ꧁ چشماט آبے تو בریاے من است
خیرـہ شو بـہ من آرزوے غرق شـבט בارم..

پدرم..
بوی نان  می داد
و دستانش  مزرعه ای
که گندم
از بازوهایش بالا می رفت

اما حالا
کلاغی روی چین های صورتش
نوک می زند،
بوی نان  را از دستهایش می پرانَد
ببین....
مشت پدر
پر از  آرزوی خرده های نانی است
که  کلاغ پنیرش را دزدیده است...

مرا....
ببر به جایی که
هوای تو
نیست....

به آرزوهایم قول پرواز ب اوج را دادم..

بر روی بالهای موفقیت خود را رها میسازم و ب سمت بالا اوج می گیرم بذر امید در دلم روئیده است..

آرزو شده ای و در دلم خفته ای
آن هم آرزوی محال در خیال خام

جادوگرشده ام
دعایی نوشته ام
یک طومار دلتنگی
با اشک چشمانم
و یک سبد دعا با آه دلم
بر دوش بادگذاشته ام
ارمغان خواهد آورد برایت
ومن حس خواهم کرد عطر موهایت را
وقتی که بادپریشانشان کند
و چه غبطه میخورم به باد
پنجره به هم میخورد
و میبرد باد...

برایت دلخوشی های بسیار
آرزو می کنم
تا غمگین که شدی
یکی از آن خوشی هایِ کوچک
لبخندی عمیق بر لبت بنشاند
دعا می ڪنم
همیشه دستت پر باشد نه دلت !

هر روز صبح با داشتن این امید که دارم یه قدم به جایی که براش می جنگیدم نزدیک تر می شم، از خواب بیدار می شم.

در هنگامه ی هر غروب
صحنه ی غم انگیز
کابوس تکراری نداشتنت
به استقبال چشم هایم می آید
تا که در تاریکی مطلق
بر لب پرتگاه شب بنشینم و
سقوط آرزوهایم را
نظاره کنم

ای کاش میشد شنبه‌ها رو
از بندِ شایدها درآوُرد
ای کاش میشد پنبه‌ها رو
از گوشِ بایدها درآوُرد...

چراغ داده بودم!
بوق می‌زنم!
کنار نخواهد رفت
آینده‌ای
که پشتِ ماضیِ بعید حرکت می‌کند

چراغ داده بودم!
بوق می‌زنم!
کنار نخواهد رفت
آینده‌ای
که پشتِ ماضیِ بعید حرکت می‌کند

شب آرزوها:

خداوندا مرا شورِ دعا بخش!

به احساسم، سروری، پرجلا بخش!

شبیه آرزوهای نهانی،

شبی، جانِ مرا، جامِ صفا بخش!

زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

سبابه ام را
می نشانم
جای اثر انگشتی، یخ زده از سال های پیش،
و ادامه می دهم خیره بودنش را
تا دوایری که
تا چرخ هایی که
تا دوچرخه ای که
تا تایی که
دیگر نیست...
«آرمان پرناک»

برایت آرزو دارم جهانی را پر از شادی
و دنیایی پر از بودن پر از لبخند آزادی

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

آرزویم است مادر
آرزویم است برف ها را
از سرت دورِ دور کنم
مو به مو
«آرمان پرناک»

دور شدی
دورتر شدی
می خواستم از آب بگیرمت
کودکی ام نگذاشت
قایق کاغذی!
حالا آنقدر دیر شده ای
که دستِ رود هم کوتاه است...
«آرمان پرناک»

به وسوسه ی دیدار
پنجره را به دیوار اطاقم نقاشی کردم....
آنقدر صبر کردم
تا قامت دیوارم تَرک خورد...
دلِ پنجره به آرزو شکست.
اطاقم کور شد و
تو نیامدی.

✍️ آدل آبادانی

یافتنِ خاطراتِ یک عشقِ قدیمی،
داشتنِ شانه های صمیمی،
کف زدن های شادمانه
بعد از ظهرهای آرام،
نواختنِ گیتار برای او
که دوستش داری،
شرابی سفید
و یک دنیا عشق از من،
برایت آرزو می کنم،♥️

جانِ دل
مگر میشود تو باشی
دستانت در دستانم قفل باشد
آرزویی دیگر داشته باشم؟!