متن آرزو

در تقویمِ کهنهٔ رویاها
برگ‌هایی هست
که هرگز ورق نخوردند—
شاید از ترسِ حقیقت،
یا زخمِ تکرار...

باد،
با انگشتان نامرئی‌اش
بذر آرزوها را
در بیابانِ فراموشی کاشت،
جایی که حتی سایه‌ها
ردی نمی‌گذارند.

چشمانم،
دو فانوس خاموش
در طوفانِ بی‌پایانِ انتظار
هنوز...
نوری از فردا را جست‌وجو می‌کنند،
بی‌آن‌که...

دوست دارم
آرزوهایم را
روی لب‌هایت نقاشی کنم،
با زبانی از پرندگانِ خاموش
و رنگی که فقط در خوابِ ماهیان دیده می‌شود.

هر بار که بخندی،
چاله‌ای از زمان
در گونه‌ات دهان باز می‌کند،
و یک آرزو،
با چترِ نیم‌سوخته،
در آن سقوط می‌کند،
تا در طلسمِ دهانت
باران شود.

آینه‌ای شکسته‌ام
با آرزوهایی،که هزار تکه
مقابل چشم‌هایم پاشیده‌اند
هر تکه‌، تصویری‌ست
از آن‌چه خواستم‌و
هرگز نرسیدم...

گفته اند یک روز،می آید برای دیدنم
گفته اند آخر به پایان می رسد این انتظار

مثل یک غنچه که تازه سر زده از شاخه ها
سبز، هستم بی قرارم بی قرارم بی قرار

دلم پروانه وار
با طلوعِ خورشید
می گردد به دور خیالت
و با نوازشِ نسیمِ صبحگاهی
در آسمانِ وجودم
به رقص در می آیند
گلهای آرزو

امید
به پیغام تو نزدیکست صبحی که لبریز شبانگاه امید است
خبر دارد طلوع روشنا را سحرخیزی که آگاه امید است

پر است از پرتو نور محبت تمام خوشه های کهکشان ها
به اوج آسمان غرق در نور دلی که محرم ماه امید است

به پای عهد و پیمانیکه دارد...

تو آرزوی این دل شکسته ای...

دلِ تشنه‌ام را،
به دریا رسان!
به رویای آبیِ زیبا رسان!

کاش که روزی برسد، درد در این خانه نباشد

کاش که تا ذوقی برایم مانده بود می آمدی...

لمس لبهای تو در کنج خیالم آرزوست.

سیزده‌بدر، وقتی زمین، دلت را صدا می‌ زند…

امروز، روزی‌ست که باد، زمزمه‌ی هزار آرزو را با خود می‌بَرَد
روزی که زمین، گره‌ی دل‌ها را باز می‌کند و رودها، دردها را می‌شویند. امروز، همه چیز بوی رهایی می‌دهد
بوی دل‌هایی که سبز می‌شوند…

سبزه را گره نزن که اسیر شود،...

༺ ـבعاے گرم ماבر شاه کلید تمام قفل های بسته است ..

ـבعایم کن ماבر بگزار تمام בرهاے بستـہ بـہ رویم باز شوב..

می خواهم در مسیر زندگی به سمت موفقیت اوج یابم..
.

دل‌هایمان میان دو نور سرگردان است…

از یک سو، عطر بهار در کوچه‌ها، و از سوی دیگر، نسیم شب‌های قدر که جان را می‌لرزاند.
چه تقارنی!
بهاری که زمین را تازه می‌کند و شبی که تقدیر را.

می‌گویند: "شبِ قدر، شبِ برگشتن است."
پس اگر آرزویی جا مانده، اگر دلی...

تو برای من....
مانند شنبه ای هستی
برای پیرمرد سیگار به دستی که سالهاست می خواهد
از شنبه سیگار نکشد...

اگرچه از درِبسته پُر است دنیایم
ولی کلیدِخیالت ،امیدِمن شده است

کاش روز و روزگار   بهتری پیدا شود..
یک رفیق اهل دل یا  دلبری پیدا شود

بر لب سرد زمین مانند آغاز بهار.
از صدایِ بُلبلان شور وشری پیدا شود

باز باران با سخاوت،  دشت را مهمان کند
در گلستانهایِ ما گل پیکری پیدا شود

یا برای حال ما و حال...

¸„.-•~¹°”ˆ˜¨ مے سازم با ویرانـہ هاااا ،کاخ آرزوهایم رااا

╰⊱♥⊱╮ღ꧁ چشماט آبے تو בریاے من است
خیرـہ شو بـہ من آرزوے غرق شـבט בارم..

پدرم..
بوی نان  می داد
و دستانش  مزرعه ای
که گندم
از بازوهایش بالا می رفت

اما حالا
کلاغی روی چین های صورتش
نوک می زند،
بوی نان  را از دستهایش می پرانَد
ببین....
مشت پدر
پر از  آرزوی خرده های نانی است
که  کلاغ پنیرش را دزدیده است...

مرا....
ببر به جایی که
هوای تو
نیست....

به آرزوهایم قول پرواز ب اوج را دادم..

بر روی بالهای موفقیت خود را رها میسازم و ب سمت بالا اوج می گیرم بذر امید در دلم روئیده است..

آرزو شده ای و در دلم خفته ای
آن هم آرزوی محال در خیال خام