جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
خورشید چه سرخوشانه می تابدبر مزارعِ سرسبز وبیشه ی موّاجدر دوردست، اوزیباترین گُلِ صدبرگگلبرگ های روشنِ خود رارو به روشناییباز می کند آرام ...برای من، خورشیدیک سفالِ طلاییِ زیباستو گُلِ صدبرگچشمه ی شادمانیِ ناآشناکه میانِ جامِ نورانیِ آلاله هادرخشیده...
