متن گُلِ صدبرگ

ای گل صـد برگ مــــن زیــبـا تویی
سبزه زاری جــانِ من رویـا تویی

آمده صبح و غزلخـوان گشته ام
بهر تو، گل بــوتــه ی مــینـا تویی

خورشید چه سرخوشانه می تابد
بر مزارعِ سرسبز و
بیشه ی موّاج
در دوردست، او
زیباترین گُلِ صدبرگ
گلبرگ های روشنِ خود را
رو به روشنایی
باز می کند آرام ...
برای من، خورشید
یک سفالِ طلاییِ زیباست
و گُلِ صدبرگ
چشمه ی شادمانیِ ناآشنا
که میانِ جامِ نورانیِ آلاله...