متن شادمانی

جین_وبستر:

می خواهم به خودم تلقین کنم که زندگی یک صحنه ی بازی است و من باید آن را با مهارت بازی کنم و اگر ببرم یا ببازم، در هر حال شانه ها را بالا بیندازم و بخندم!

برایت دلخوشی های بسیار
آرزو می کنم
تا غمگین که شدی
یکی از آن خوشی هایِ کوچک
لبخندی عمیق بر لبت بنشاند
دعا می ڪنم
همیشه دستت پر باشد نه دلت !

دفعِ غمِ دل نمی توان کرد
الا به امیدِ شادمانی

باید رُبود
شادمانی را
از کفِ روزگار...

کجایِ زندگی را خوب یاد نگرفتیم
که از زیستن عقب افتادیم
کشوری که از فقرِ شادمانی و وفورِ غم
رتبه دارِ اندوهِ جهان است
جهانِ چندم میشود...؟!

اسماعیل دلبری

تابستان گرم و مفرح، فصل شادمانی،
روزهای آفتابی که به شب امتداد می یابند،
دشت های طلایی و آسمانی به این لاجوردی،
طبیعت در شبنم صبحگاهی می رقصد.

خنده در میان درختان طنین انداز می شود،
همان طور که نسیم ملایم دریا را می بوسد،
در این گرما، روح ما...

اما برای شادمانی
سیاره ی ما
چندان آماده نیست!
خوشی را باید
از چنگ روزهای آینده بیرون کشید.
در این زندگی، مردن دشوار نیست
ساختن زندگی بسیار دشوار است.

شادمانی در افراد باهوش

کمیاب ترین چیزی است که میشناسم

برایت مهربانی کاشته دل!
صفای همزبانی کاشته دل!
بخند از نای احساسِ وجودت؛
چرا که شادِمانی کاشته دل!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی، کتاب دل گویه های بانوی احساس.

کریشنامورتی:

شادمانی چیز عجیبی است؛ هنگامی که در جستجویش نیستی، به سراغت می آید. زمانی که هیچ تلاشی برای به دست آوردنش انجام نمی دهی، به صورتی غیرمنتظره و اسرارآمیز درمیابی که نزد توست، درشکوه و زیبایی متولد شده، گویی دلربایی می کند...

یکبار جایی شنیدم که شادمانی یعنی سلامت و حافظه ای کوتاه مدت، کاشکی این جمله را من گفته بودم، چون که کاملا درست است.

شادمانی اینست که یک نفر را در آغوش خود بگیری و بدانی که تمام جهان را در آغوش گرفته ای.

بین شادمانی و خردمندی تفاوت وجود دارد: کسی که خود را خوشحال ترین آدم می داند واقعا همینطور هست؛ ولی کسی که خود را عاقل ترین آدم می داند معمولا بزرگترین احمق است.

شادمانی را وقتی در دستانت نگه داری همیشه کوچک به نظر می رسد. ولی وقتی آن را از دست دهی، خواهی دید که چقدر بزرگ و ارزشمند است.

مرغ سعادت
بال می گشاید
سوی خوشبختی
در این روزها که ابرها می بارند
بر برگ های خشک مانده از پاییز
و آنگاه سپید می شود جاده
آن سو تر
تو متولد می شوی
در پانزددهمین روز ماه بهمن
که می بارد برف
از شادمانی حضور تو

خنده کن
تا بهار زودتر بیاید
شکوفه ها زودتر باز شوند
لبخندِ توست
که شادمانی می آورد
و عشق

شادمانی زمانی اتفاق می افتد که فکری که می کنی، سخنی که می گویی، و عملی که انجام می دهی همه با هم در توازن باشند.

بر سرِ این شهر دود آلودِ کامش تلخ
برف می بارد سپید و شاد و رقصان
دامن افشان
نغمه می خواند به گوش مردم افسرده: برخیزید
رخوت از جان شما دور
ارمغان آورده ام، پاکی، سپیدی، روشنایی
دانه های شادمانی
روی خوب زندگانی ...

یلدا
پیامبریست که بشارتش:
کوتاه شدن شبهای دلتنگی
آیین اش:
ایمان به روز و روشنی
و ایجازش
برف و باران و شادمانی است

پیشاپیش یلدا مبارک

خورشید چه سرخوشانه می تابد
بر مزارعِ سرسبز و
بیشه ی موّاج
در دوردست، او
زیباترین گُلِ صدبرگ
گلبرگ های روشنِ خود را
رو به روشنایی
باز می کند آرام ...
برای من، خورشید
یک سفالِ طلاییِ زیباست
و گُلِ صدبرگ
چشمه ی شادمانیِ ناآشنا
که میانِ جامِ نورانیِ آلاله...

پول عدد است و اعداد هیچ گاه به پایان نمی رسند. اگر پول تو را خوشحال می کند، جستجوی تو برای شادمانی هرگز به پایان نخواهد رسید.

یکی از اولین شرایط شادمانی اینست که ارتباط بین انسان و طبیعت نباید قطع شود.

زیبایی از شادمانی می آید، و من زنی بسیار شاد هستم.

کسانی که در جستجوی شادمانی نیستند بیش از همه احتمال دارد که آن را پیدا کنند، چرا که کسانی که به دنبال آن هستند فراموش می کنند که مطمئن ترین راه برای شاد بودن این است که به دنبال شادمانی برای دیگران باشی.