اینجا
سکوت هم صدای خودش را پیدا میکند.
آدم دلش را میگذارد کنار ضریح
و میفهمد بعضی حرفها را باید
با اشک گفت، نه با زبان
نیامدهام چیزی بخواهم،
که کلمات همیشه کم میآورند مقابل تو.
من فقط آمدهام بایستم،
در سکوتی که از هزار دعا پرمعناتر است.
آمدهام چشمهایم...
