دردا که به هرزه زندگانی بگذشت وندر شب غم روز جوانی بگذشت افسوس که عمرم که ازو هر نفسی صد جان ارزد به رایگانی بگذشت
صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی چیزی که نپرسند تو از پیش مگوی
