متن بوی نان تازه

سپیده

پرده‌ها را کنار می‌زنم.
نور،آرام و بی‌صدا، از لای شیشه می‌خزد تو و پهن می‌شود روی زمین، مثل فرشی از جنس روشنی.
خورشید هنوز از پشت بلندی‌ها سر نزده،اما جهان را نویدش بیدار کرده.

پرنده‌ها نخستین قلم‌های این نقاشی تازه‌اند.
نغمه‌هایشان،ریز و درشت، بر شاخه‌های بی‌حرکت درختان می‌نشینند و...