جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
در قلمرو پرده های نقره ای و رویاها،مردی زندگی می کرد که چهره ای غمگین داشت،جیمز دین، آه چقدر غمش می درخشد،معمایی از مالیخولیا عالی.در سیاه و سفید، چهره او می درخشید،اثری محو نشدنی بر نسل بشر،با چشمانی که رازهایی نهفته است، در اعماق ناشناخته خود،روحی بسیار مضطرب، قلبی که نشان داده نشده است.آه، شورشی که در جان او شعله ور شد،نگاهش، پنجره ای به سوی ذهنی رنجور،هنرمندی آشفته، به دنبال آرامشی برای یافتن،در شخصیت هایی که او به تصو...
