شنبه , ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
مصطفی مستور:ناامیدی خیلی چیز خوبیه!اینکه همیشه تو ذهن ما فرو کردن که امیدوار باش،امید خیلی خوبهبا امید زندگی کن،اگر امید نباشه...من گمان میکنم یک بخش مهمی از اشکال اینجاست!برای اینکه تو تابه تهِ خط نرسی و نامید نشیاونوقت ققنوس وار یک امیدِِ دیگری در تو پدید نمیاد...بیهوده دنبال چیزی بگردیم در جایی که نیست!شما اگر کلیدت رو گم کنی و بعد بری تو گنجه و کیفتُ ،جیبتُ ،کشوی میزت بگردی و بعد پیداش نکنی و بعد دوباره بگردی سه باره بگردی ....
دعا میکنموقتی وسط ناامیدی مطلقی،یه خبر خوببهت زندگی دوباره بده.....
خبر خوب اینکه ابرها هرگز حریف آفتاب نشدند...نه شادی ها و نه دردها مطلق و همیشگی نیستند ! این روزها هم خوب یا بد ، سیاه یا سفید ؛ تمام می شوند...!...
خبر خوب این است که کسی می آیددر میان روزهای زندگی تاندست هایتان را خواهد گرفتگرمترصمیمی ترو هزار بار عاشقانه ترکسی که شبیه به آفتابِ بعد از یک روز برفی،به تنِ روزهای سردتان می چسبد..کسی میاید از جنسِ محبت که مرهم تمامِ زخم هایتان می شودو تمام ترس و کابوس هایتان را در آغوشِ آرامش حل خواهد کرد..کسی خواهد آمد برای ساختنِ شما که من آن شخص رامعجزه ای از طرفِ خدا می نامم.....
