متن ناامیدی

هر کس به سهم خود
از دنیا چیزی برمیدارد
من از دنیا دست برداشتم...

خیلیا دلشون میخواسته دریا بشن
انقدر راکد موندن که مرداب شدن!

پنجه در پنجه‌ی هم
خالی
اُفتادگی آموختیم
در درّه‌ی روزمرگی

ماه،
بیرونِ آسمانِ ما
-پلنگانِ نابینا-
بود...

شیطونم میدونست بعضیا آدم نیستن که سجده نکرد :)

بر ما دلت نسوخت، ندانم چرا نسوخت
ما را دلت نخواست، ندانم چرا نخواست

بگذار سکوت آیین من باشد
در جایی که ذهن در
اندیشۀ قضاوت کور می‌شود
بگذار خودخواهی آیین من باشد
در جاییکه گلدان نازک عشق شکسته می‌شود
بگذار لبخند، رقص و آواز آیین من باشد
در جاییکه ناامیدی و بی فرجامی
ستوده می‌شود
بگذار صداقت آیین من باشد
در جاییکه پرچم...

می گفت من آمده ام آرام جانت باشم
آرام جانم نشد هیچ دشمن جانم شد

از گل کاشتن تو حیاط خونه ی کسی که بهش آب نمیده دست بردارید

مارتین لوتر کینگ:

هیچکس در دنیا این اجازه را ندارد که شما را در مورد رویاهای تان دلسرد و ناامید کند...

در پس تک تک حرفایت غم و اندوه است اما در پس خیالت بی خیالی
برای من سخن از محبت میکنی اما از تو جز بی محبتی چیزی نیست
زیبایی ات برایم اهمیتی ندارد وقتی زیبایی دلت را به کسی دیگر داده ای
دیگر عشقت برایم کم رنگ شده گویی...

مردم هیچ وقت کسی که رویاهایشان را به قتل رسانده است، نمی بخشند.

جین آستین:

تعداد آدم هایی که من واقعا دوستشان دارم زیاد نیست.
تعداد کسانی که نظر خوبی درباره شان دارم از آن هم کمتر است.
من هرچه بیشتر دنیا را می شناسم، از آن ناراضی تر می شوم.

کامیلو خوسه سلا:

هرگز نمی شود به بدبختی عادت کرد ، باور کنید !
چون ما همیشه مطمئنیم که بلای فعلی آخریست ، گرچه بعدها با گذشت زمان متقاعد می شویم با چه احساس فلاکتی! که هنوز بدتر از این در راه است ...

چه خر خودتی هایی که تو دلمون خاک خورد و نشد به صاحبش بگیم

دیدم تمام شهر به من پشت کرده اند
پشت دری  نشستم و تنها گریستم

رمز خوشبختی رو من نفهمیدم
ولی رمز بدبختی اینه که همه رو از خودت راضی نگه داری.

گنجشکی ام
که پرواز
در یادش نیست
چوب لباسی ام
که از خمیازه ی پالتوها کلافه ام
ساعتی خوابیده ام
درآخرین لحظه های امتحان
خسته ام
خسته تر از
فوق لیسانسی بیکار
که آرزویش بی سوادیست

آلبر کامو:

مطمئن باش که ما همه به آن مرحله از تاریخ میرسیم که همه حرف میزنند ، ولی هرگز جوابی دریافت نمیکنند.

و زندگی آنقدر کوچک شد
تا در چاله ای که بارها از آن پریده بودیم
افتادیم

نجیب محفوظ :

چه خوب بود اگر می توانستیم مشکلات بزرگمان را با یک قرص بعد از غذا یا یک قاشق شربت قبل از خواب حل کنیم..

و تو، سهم من از تمام دنیا بودی و، سهم من از تمام دنیا، هیچ بود

آری این منم، اما چه سود؟
او که در من بود دیگر نیست، نیست.

به یادگار کسی دامن نسیم صبا

گرفته‌ایم و دریغا که باد در چنگ است

هاینریش بل:

حتی اگر عشق خریدنی هم بود باز هم نمی توانستم آن را به دست بیاورم ؛ چون پول نداشتم !