جمعه , ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
هر چه از من دور می گردی به من ، نزدیک ترتلخی دُشنام تو ، از شهد گل شیرین ترکُن مرا محروم از بوسیدنت ، ای مَه لَقاهر چه نازت بیش ، میل و اشتیاقم بیشترتا هر اندازه مرا ، ناکام ، از رویت کنیچون کَنِه در جستجویت ، می شوم من خیره تربی حیا را آبرو بردن نمی باشد ثمرسَر بِجُنبان و ببین مجنون خود را پرده درمن ز داغ شوخ چشمی های تو افسون شدم لعن و نفرین و طلسم دشمنان شد بی اثرخشم تو افزون کند زیبایی رخساره اتکُن دو چندان خشم...
