شنبه , ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
همیشه همرامی تموم دنیامی؛ همه روز و شبا با تو واسه ی ما غرق بهاره!بهشت بابایی حدیث زیبایی؛ گلی که میشینه روی گونه ی تو رنگ اناره…تو میرسی و میپیچه تو خونه عطر نفس هات!میشینه روی لب تو دوباره خنده ی زیبات…میبری دل منو با یه دنیا ناز تو حرفات! میمونه تو خاطر ما شکوه موج موهات…تو خود شیرین، تو خود لیلا! فدای اسمت تموم دنیا!تو مثل بارون تو مثل شبنم؛ روشنه از تو چشای بابا…خود خدا هم میزنه بوسه؛ با نور مهتاب به روی ماهتمیشه ...
سر یک سؤ تفاهم، من و تو، ما نشدیمدختر من، به تو میرفت، اگر قسمت بود...
