متن ترانه

اگه رسم روزگار برای ما عاشقا اینه
عشق و از دلا بگیر بجاش بذار نفرت و کینه

اگه دوستی نمی‌کردم اگه دشمنی می‌کردم
گله ای نداشت دل من ، رسم زندگی همینه

اما من تنهای تنها حریف لشگر عشقم
چرا هیچ کی بم نگفت که ، حریفم تو رام کمینه؟...

غصه های کات دار و سرکشت سمت من است

شادی بعد از گُلَت را با که قسمت می کنی...!؟

هنوزم چشمای عاشق به دنبال تومیگرده
به دورازتودلم دونست چقداین زندگی سرده

زندگی بدون تویعنی عذاب یک دل دیوونه احوال خراب باش وحال قلب من روخوب کن سازناکوک دلم روکوک کن

سرک می‌کشی / مثل نوری از پس پرده
شعرهایم را می‌خوانی / از پشت جلد
خطوط می‌دوند / دیوان‌ها دیوانه می‌شوند/ تو ترانه می‌شوی
ومن / تازه‌تر از سبزینه‌های باغ

ای شعر و غزل ترانه یعنی خود تو مقصود من از زمانه یعنی خود تو
دنبال بهانه بوده‌ام از سر شب صبح و سحر و بهانه یعنی خود تو
من واژه به واژه مست از بوی توام بشکفتن هر جوانه یعنی خود تو
شد روح ترانه از تو جاری به...

چشم بستن بر دو چشم همچو آهویت چه سود
تا که این دل دم به دم بی چشم سر می بیندَت...

دلداده یِ آن باش که در آیِنه دیدی

تو از بهانه یِ غربت
من از ترانه یِ محنت
اگر که جذر بگیریم؛
پیامدش شود عزلت.

اسم توروتوگوشیم یه قلب ذخیره کردم باوربکن نباشی مثل پاییزسردم

وقتی که ازچشای تودورباشم نازنین ترجیح میدم بمیرم یاکورباشم نازنین مگه میشه عزیزم ازدیدن توگذشت نذاربیشتربمونم اسیرغصه واشک

سیمرغ سرخ رو بومِ شب
پر می‌زنه میره سمتِ تب
یه شعله‌ی وحشیه توو باد
حرفاشو دنیا یادش نداد

میگه: من از خاکستر اومدم
از دود و درد و شعله دنیا اومدم
قصه‌ی من یه مشت فریاده
یه پرنده که تو آتیش شاده

می‌سوزه، می‌سازه، دوباره پَر
می‌ره بالا، رو...

توی دلم ازعشقت بدجوری غوغاشده یه رحمی کن به من به مجنون رسواشده

شاری شیرین :
شَهرِ من شهرِ عشقِه وُ حماسِه
قصّۂ جنگُ تو دلش جا داده
شهرِ مَردان وُ زنانِ صبوره
کُردِ کرمانشاه همیشه غیوره
شهر کرمانشاه مَهدِ دلیرانه
شهر شهیدان عزیزِ ایرانه
کرمانشاهُ با مردماش می شناسن
مردمی باصفا که اصیل و دیندارن
شهرِ خَلّاقِ خوراک کشوری
طعم غذاهات می...

میهن، چشای نازته
اون مقتلِ دلبازته
بازم رجز واسم بخون
میهن، صدای نازته

دیگه کجا رو داره مرد؟
جز شونه‌ی دیوارِ طرد؟
این خونه رو آوار کن
معمارِ فروردینِ درد!

دیگه خیالِ عاشقی نیست
از زندگی از ترس، سیرم
باید بپوشم رختِ جنگ و
باید صدامو پس بگیرم...

ای کاش میشد شنبه‌ها رو
از بندِ شایدها درآوُرد
ای کاش میشد پنبه‌ها رو
از گوشِ بایدها درآوُرد...

دنیای من، دنیای زوره
دنیای کر، دنیای کوره
قلبم، نمکدونِ شکسته‌س
چشمای من، دریای شوره...

هر اتفاقِ شاد و خوبی
از پشتِ بومِ خونه افتاد
هر روز، یک روبانِ مشکی
هر شب، سَری از شونه افتاد...

زحق توفیق خدمت خواستم دل گفت پنهانی
تومجنونی ، نمیذارم منوهردم برنجانی

دنیا نفس دارد هنوز
در نقشه‌یِ پیراهنم
باید کمی نازک شوی
باید برقصی در تنم

هنوزم وقتِ دلتنگی
تو هستی جون‌پناهِ من
دلیلِ روشنِ شب‌هام
تو هستی نورِ ماهِ من

پریشونم پریشونم
که موجِ غم به چشمامه
نوازش کن منو مادر
که دستای تو دریامه