لبت خوش نقش تر از برگ های گل پس از باران تنت یاد آور زیبایِی کابل پس از باران زمین از خویش شاعر پشت شاعر می دهد بیرون همین که می خمد بر صورتت کاکل پس از باران کشیده آسمان زیباترین نقاشِی خود را ...تو در آغوش من،پاییز ، دریا...