سه شنبه , ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
روزهای بی"تو" بودن که نامش زندگی نیست،مرگ تدریجی من استپشت حصار روزمرگی ها...جایی در نهایت جبر برای زیستن و عادت به خروار خروار تنهایی محض... لابه لای کوشش های بی حاصل برای دوباره خندیدن،مانند خنده های تو که عجیب به صورتت می آید...و تودوست داشتنی ترین موجود نفرت انگیز من ،این زندگی بی تو شوخی مضحکی ست که چنگی به دل نمی زند .......
