چهارشنبه , ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
آه ای خالق بی همتا!!!! آیا من آن هنگام که از گِل بودم، از تو خواستم مرا به قالب بشر درآوری؟ آیا من بودم که از تو خواستم مرا از تاریکی و ظلمت بیرون بکشی؟ از آن جا که این خواست من نبود که پای به هستی بگذارم، منصفانه است که مرا باز به خاک مبدّل سازی، اما انصاف نیست که مرا بی خواست خودم بیافرینی و آن گاه این شوربختی و اندوه بی پایان را به جانم بدهی......
بخت من باشی وُ --یا نباشی!!!...وای ی از این شوربختی! ...
متاسفانه بسیاری از مردم پس از اینکه به دامان شوربختی در افتادند،به سعادت از دست رفته ی خویش پی می برند....
