سه شنبه , ۱۳ آذر ۱۴۰۳
آدمای دنیای من فعل هایی را صرف میکنند که برایشان صرف داشته باشد!...
اتفاق هاےِ خوبهمیشہ می اُفتَندمثلِ مِهرِ ” تُو” کهبه دلم “اُفتاده”می بینی حَتّی “اُفتادڹ” هَمفعلِ قَشنگیست !وقتی پای” تُو” وَسَط باشَد ...
ماندن فعل نیست،دینی ستبا پیروانی اندک...
میان این همه فعل تنها* رفتن* به صرف تو بود...
