متن قبرخاموش

در شهر
صدای آژیرها می‌لرزد
و هر دیوار
مثل قبر خاموشی
بر شانه‌های ما سنگینی می‌کند.

کودکان
با چشم‌هایی بی‌فردا
سنگ‌ریزه‌ها را می‌شمارند،
و مادران
پستان‌های خشکشان را
به دهان گرسنگی می‌گذارند.

من
زخم‌های مردم را
در دهانم مزه می‌کنم،
مثل نانی بی‌نمک،
مثل آبی گل‌آلود.

و شاعر
آخرین فریاد...