در مسیر کوچ بی پایان روزیکه باران می زند بر صخره ی عریان وقتیکه سوتک میشود هر شاخه ای در باد باید برایم زورقی باشی که با امواج راه سفر گیرم به سمت هر چه بادا باد ==== آواز رود و باد و باران با تو نزدیکست صدها چکاوک در...
قشلاق کرده ام به تو از دستِ زندگی چندی ست پایتختِ جهانم اتاقِ توست!
