کاجِ خشکیده در حسرت یک بارانم عاقبت می شکند شاخ و تنم، می دانم دلم افسانه پروانه شدن یادش رفت پیله ای گم شده در گوشه توتستانم هرکسی دید مرا گفت فقط نیمه پر... غرق در نیمه خالی شده لیوانم مثل یک ماه که در چنگ محاق افتاده گرچه هستم...
