پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
با تو-امای لنگرِ تسکین!ای تکان‌های دل!ای آرامش ساحل!با تو-امای نور!ای منشور!ای تمام طیف‌‌های آفتابی!ای کبودِ ارغوانی!ای بنفش-آبی!با تو-ام ای شور، ای دلشوره‌ی شیرین!با تو-امای شادیِ غمگین!با تو-امای غم!غمِ مبهم!ای نمی‌دانم!هر چه هستی باش!اما کاش…نه، جز اینم آرزویی نیست:هر چه هستی باش!اما باش!...
ما در مدرسه یاد گرفتیم که اگر منشوری داشته باشیم و اجازه بدهیم شعاعی از نور از آن عبور کند ؛ خواهیم دید که نور به هفت رنگ تجزیه خواهد شد ، همان رنگ‌های رنگین کمانعشق هم همینطور است ؛ اگر عشق را در منشور عقل و خرد بشری بتابانیم ، خواهیم دید که به عناصر متعددی تجزیه میشود و ما درست مثل رنگین کمان ، نور عشق را آشکار خواهیم دید ... پائولو کوئیلو عشق ورای ایمان...
