متن زن

زن ، آغازگر زندگی‌ست و مادر، معناگر آن.
در نگاهش، تمام جهان آرام می‌گیرد و در آغوشش، کودک، خدا را نزدیک‌تر می‌بیند.

مادران ، فرشته‌هایی‌ هستند که بی‌بال ، پرواز می‌کنند...
و زنانی که مادر می‌شوند، جهان را عاشقانه‌تر ادامه می‌دهند.
در آینه‌ی صدای مادر، مهربانی جریان دارد.
زنی که...

چه خوب می‌فهمم راز این لبخندها را...
این خنده‌هایی که نه از شادی،
بلکه از عادتِ به ادامه دادن‌اند.

سایه اگر بر شانه‌ات خانه کرده،
یقین بدان که نوری هم، بی‌صدا، از تو عبور کرده است…
سایه، بی‌حضور نور، معنایی ندارد.

اگر هنوز از دل خاکستر، آفتاب را می‌جویی،
یعنی...

او زن بود...

نه بافته‌ای از تار و پودِ ناز...
بلکه تنی که لباسش، بندِ تبعیض بود
و زخم‌هایش...
برگه‌های امضاشده‌ی جامعه‌ای که
تنِ زن را ملکِ خاموشی می‌خواست.

سینه‌هایش، نه مظهر زنانگی،
که میدان مینِ نگاه‌های قضاوت‌گر شده بودند...
و سیم‌ خاردار،
فقط لباس نبود...
قابِ قانونِ نانوشته‌ای بود...

به تنها لیوان باقی‌مانده از جهیزیه‌ی مادر فکر می‌کنم... حتما باید زن باشد، وقتی این همه سال، از دست خستگی‌ها افتاد و نشکست.

او زن بود...

نه بافته‌ای از تار و پودِ ناز...
بلکه تنی که لباسش، بندِ تبعیض بود
و زخم‌هایش...
برگه‌های امضاشده‌ی جامعه‌ای که
تنِ زن را ملکِ خاموشی می‌خواست.

سینه‌هایش، نه مظهر زنانگی،
که میدان مینِ نگاه‌های قضاوت‌گر شده بودند...
و سیم‌ خاردار،
فقط لباس نبود...
قابِ قانونِ نانوشته‌ای بود...

باد،
شبیه آن زنانی‌ست
که همیشه نگاهی به پشت سر خود دارند
قلبی برای صبوری دارند.
لیکن باد
چون زن،
عشق نمی‌چکد از وجودش...

رقصِ لبخندِ رهایت زیباست
اسمم از عطر صدایت زیباست

دامنت دشت گل و پروانه
مثل صبحی و هوایت زیباست

علت این همه زیبایی چیست؟
خوب گفتی که؛ خدایت زیباست

خوش به حال تو که هرجا باشی
رسم هر لحظه برایت زیباست

دوستت‌دارم و این دل‌بستن
با تو تا مرزِ نهایت...

کارول : شما چطور انقدر خوب راجع به زنها می نویسید؟

ملوین : یه مرد رو تصور میکنم؛
بعد منطق و مسئولیت رو ازش برمیدارم!

با ناز گل‌های جهان
چشمانت را کشیده‌اند
که چشمانت...
این دو وسعت قشنگ،
زیست‌گاه ‌همیشه‌ی رقص و ترنم!
هر کلمه‌ایی با موسیقی صدای تو شنیدنی‌ست!
موهایت را که باز کنی،
آیینه از زیبایی‌ات سر می‌رود
و جهان از شعر!
البته این‌ شعر نیست ها!
پلنگِ اشتیاق است
که در لباس...

در من زنی زندگی می‌کند
که سال هاست روح خسته اش درد می‌کند ،
و
او را هرشب به بند می‌کشد
و هر روز محاکمه ،
آری ؛
در من زنی ست به نام سکوت
که سال هاست
مرده است
اما هنوز
نفس می‌کشد.

زن، ریشه‌ی زمین، آواز آسمان

زن، تنها یک واژه نیست…
نام دیگر زندگی‌ست، جاری در نبض جهان، در تپش قلب تاریخ.
زمین، بی او بی‌حاصل است، آسمان بی او بی‌ستاره.

زن، نغمه‌ای‌ست که لالایی‌هایش خواب را به جان جهان می‌بخشد،
و فریادش دیوارهای خاموشی را فرو می‌ریزد.

او، در میان...

…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*
زن، عزیزِ قصرِ مصرِ خانه ی نابِ صفاست
یاوری زیبا، میانِ بسترِ خوابِ وفاست

چون که باشد یک پدر، اهلِ کمالاتی زلال،
ای بسا؛ فرزند او هم هست، دارای کمال؛

همچنین، گر مادری باشد زنی خوب و، عفیف،
از وفای دامنش، روید گلی سرخ و، لطیف.

برشی از مثنوی تعلیمی_تمثیلی

زن، آخرین واژه‌ی بهشت است که بر لبان خداوند جاری شد،
آخرین شعاع از نوری که در دست‌های آفرینش جا ماند،
راز سر به مُهری که زمین هنوز برای درکش، خام است.

او نه فقط انعکاسی از بهشت، که خود، بهشتی بی‌انتهاست؛
با چشمانی که شب را به ستایشِ روشنایی...

آلبا دسس پدس:

مادرم همیشه میگفت یک زن هرگز نباید وقت داشته باشد ؛ باید دائم کار کند وگرنه به محض اینکه بیکار شود فورا به عشق فکر خواهد کرد !

ماکسیم گورکی:

آدم نباید از اهانت دیگران
نسبت به خویش گذشت کند
مادر آهسته پاسخ داد : بله ، با این وجود به ما زن ها در تمام عمرمان اهانت می شود !

می دونی اولین زنی که عبارت "مردا همه مثل همن"رو به کار بود کی بود.
یه زن چینی بود شوهرش تو بازار گم شده بود

یه بوی خاصی هم داریم؛
به اسم “بوی خونه”
که عطرشو زن خونه خوشبوتر می کنه.

این روزها تکرار در تکرار دردم
در خود فرو مى ریزم و آوار دردم

یک آینه، یک زن و یک بغض شکسته
شب تا سپیده ، جان به لب بیدار دردم

زن سالم شباهت فراوانی با گرگ دارد؛
قوی، استوار، سرشار از نیروی زندگی، حیات بخش، واقف به قلمرو خویش، ابداع گر، وفادار، پرجنبش و فعال.


کلاریسا پینکولا استس/ زنانی که با گرگ ها می دوند

پیوند دهنده ی عشق و جان است،
بر بلندای زندگی -
زن!



شعر: دریا هورامی
ترجمه: زانا کوردستانی

تو فقط باد و باران هشتمِ ماه مارس نیستی
تو ای دل انگیزِ شب های تابستانی
گیسوان شب های پاییزی
تو ای سوز بوران عشق
تو نباشی
چه کسی باشد؟!
زن، زن، زن، زن
تو زندگی هستی...

همواره در نامردیِ دنیای بی احساس،
زن بودم و، زن هستم و، زن نیز خواهم ماند!
زهرا حکیمی بافقی، مقطع غزل ۱۲۶، کتاب نوای احساس.

تو یک دشت از نرگس و سوسنی!
تو سرگیجه ی یاس و آویشنی!

نگاه تو دریا! صدایت بهشت!
پیام آورِ ناز و رقصیدنی!

تو معشوقه ی قلب این شاعری
خدایی و شاید به شکل زنی!

ببین! واژه هایم خجالت کشید...
تو از وصف در شعر، هستی غنی!

و من تا...