شنبه , ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
ای آشنای ِ ناشَکیببه جان نَخَرذوقِ پیرِ دیگران رابِنواز عاشقانه، نُتِ زیبای هستی ات رابخوان جَسورانه، طنینِ خوشِ رستگاری ات رادر میانِ پایکوبی جنون آمیزِ نومیدیدست بیفشان، در حصارِ اَمنِ اُمیدعزیزِ آشنا هَماره باش ناجی ِخویش!...
یک عالمه درخت بریده اند،یک عالمه نیمکت چوبی ساخته اند،یک عالمه چراغ روشن استیک عالمه هوا دونفره استآنوقت من ،تنهانشسته ام به انتظار...اسراف نیست؟! ...
