خدایا… از تو نشانه‌ای خواستم، و تو مرا به تماشای زیبایی‌های خلقتت بردی. در سکوت دل، فهمیدم که آرامش، در تغییر نگاه من است، نه در تغییر جهان. اکنون می‌دانم وقتی چشم دلم را باز کنم، همه‌جا رد پای توست و در حضور تو، آرام می‌گیرم.
آدم می‌تواند در یک اتاق با دری که قفل نشده و به سمت داخل باز می‌شود زندانی شود، مادام که نداند به جای هل دادن در، باید آن را به طرف خود بکشد. .
