متن آرامش درونی

"گاهی بد نیست کمی دل به ندای قلب سپرد، حتی اگر خرد، خلاف آن حکم کند. گویی تمرینی است برای رهایی از بند عادت‌ها و ترس‌های بیهوده. بگذاریم قلبمان مسیر را روشن کند، مهم نیست اگر راه، ناهموار و غریب بنماید. شاید در انتهای همین راهِ پرپیچ‌وخم، گنجی نهفته باشد...

اگر گره ای در زندگی داری
نذرِ رقص کن،برقص
برقص تا حل شود
زیرا جهان،خودش رقاص است

سادگی شخصیت،نتیجه ی پیچیدگی فکر است.

تکیه بر او بکن!
او نیازهایت را بس؛
رازهایت را بس؛
تکیه بر او بکن!

زمانی که در بهت و حیرانی،
خویشتن خویش را،
واله و حیران؛
سرگشته و سرگردان،
به هر سو می‌کشانی؛
آرام باش؛ آرام!
یک نفر هست نزدیک به تو؛
تکیه بر او بکن!

تکیه بر او بکن؛
و او را،
در تمام لحظه‌های بی‌کسی؛
دلواپسی،
با تمام توان؛
با بیان ایمان؛
و زبان جان،
فریاد کن!

✍ پارگی‌های دلم💔
کانال تلگرام:
bzahakimi@

پارگی‌های دلم را خسته‌ام؛
بهرِ دل، بار سفر را بسته‌ام؛

یک عصا و، چند دستی هم، لباس؛
کوزه‌ی آبی و قدری، اسکناس؛

در زمین و آسمان، پر زد دلم؛
تا بیابانِ عطش، سرزد دلم؛

باز هم، غم با دلم، هم‌صحبت است؛
«در بیابان، لنگه...

ناامید می‌شوم
ولی به‌جای خشم و تنفر
سکوت می‌کنم
لبخند می‌زنم
و به درون قلبم پناه می‌برم
شجاع می‌شوم و بی تعلقی پرواز می‌کنم
می‌روم و دیگر بازنمیگردم
به آنجا که روح من در سادگی خویش
بی شکل، درخشان و بی انتهاست
چون شمع خواهم افروخت
تاریکی‌ها را خواهم نواخت...

تنهایی‌ام آیینه‌ی آرامشم شد
خلوت‌نشینی، قبله‌ی مهر و غمم شد
من با منم، بی‌دغدغه، بی‌واهمه‌ من
این آشناتر از همه، شد همدمم شد
ثانیه‌هام، آکنده از رنگ سکوت‌اند
لبخند آن لحظه، پناهِ شبنمم شد
جمع های غوغا را نمی‌خواهم خریدن
هر جمع بی‌لبخند، دور از عالَمم شد
از خویش گفتن،...

بنفشه‌ها گواهند،
که من از جنس آرامشم
نه بهار لازم دارم، نه معجزه؛
کافی‌ست دلم با لبخندم یکی باشد،
و یک دسته گل،
برای یادآوریِ تمام چیزهایی که هنوز
زیبا هستند.

مگر دلتنگی از نام او آغاز می‌شود
که جان به گریه می‌رسد و راز می‌شود
شب از فراق او دل آسمان ترک برداشت
قلم شکست و گیتار سکوت، ساز می‌شود
دعا که می‌کنم، غمم پایان نمی‌رسد ز او
خاطرات دور است و دل، پر آواز می‌شود
دوباره بی‌ او باغ...

دیشب... وسط یه خستگی کش‌دار که حتی خواب هم نمی‌تونست قانعش کنه، با خودم فکر کردم... شاید ما آدما یه جایی، یه گوشه‌ی ناپیدا، تصمیم گرفتیم خودمونو قایم کنیم. پشت لبخندای جمع و جور، پشت کپشن‌های قشنگ، پشت نقش‌هایی که حتی خودمون گاهی باهاش اخت شدیم.

راستش بعضی وقتا از...

اگر کاسه ی خود را بیش از اندازه پُر کنید؛ لبریز می شود !
چاقوی خود را بیش از حد تیز کنید؛ کند می شود !
در پیِ پول و راحتی باشید، دلتان هرگز آرام نمی گیرد ...
دنبال تایید دیگران باشید؛ برده آن ها خواهید بود ...!
کار خود...

به سویت، آمدم، با پای احساس
تو را فریاد دارد، نای احساس

دلم خسته‌ست، از: آلودگی‌ها
ببار ای باران‌زای احساس

ببر، آلودگی را، از هوایم
دوباره، شاد کن، دنیای احساس

چو دل دیدم ز مردم خسته گردد
به خلوت دل پناهی بسته گردد
ز طبعِ خلق، هر کس شد خبردار
ز غوغایش، دلش رسته گردد
کسی که اهلِ معنا گشت و بینا
ز مردم تا ابد آشفته گردد
چه حاجت صحبت اغیار گفتن؟
که دل با خویشتن آراسته گردد
به...

چقدر خیالم راحت شد وقتی فهمیدم فقط خودم در جهان هستم و همه‌چیز تنها پژواکی از وجود خود من است؛ آنگاه تمام توهماتم از خوب و بد درهم شکست...

خسته ام
خزیده چون کبوتری درقفس

دُرنایی تازه از کوچ پنجره ها از راه رسیده...

گویا پرستویی هستم که به شوق بهار تمام آسمان را شقایق چیده...

خسته ام
انقدر خسته ...
که دلم میخواهد ، خواب ابدی تعبیر پلک هایم باشد...
میدانی ...
دنیا با من نساخت
با ما...

خسته ام
خزیده چون کبوتری درقفس

درنایی تازه از کوچ پنجره ها از راه رسیده...

گویا پرستویی هستم که به شوق بهار تمام آسمان را شقایق چیده...

خسته ام
انقدر خسته ...
که دلم میخواهد ، خواب ابدی تعبیر پلک هایم باشد...
میدانی ...
دنیا با من نساخت
با ما...

(تقدیم به بیماران پروانه‌ای)

می‌خواهم نازک شوم
در واژه‌ی زخم
در واژه‌ی صبور
در واژه‌ی زیبا
می‌خواهم تو را
عمیق‌تر لمس کنم
ای که دلت
نرم‌تر از هر مومی‌ست!

بگو
چگونه بنگرم به پیله‌ی تنهایی
که با جهان
کنار بیایم؟

گل‌ها
روی تو حساس‌اند!
گل‌ها
دورِ تو می‌گردند
بگو
چگونه...

نه خوف در دلشان، نه حسرتی به دوش
به نور لطف خدا، رسته‌اند از خروش
در آن هراس بزرگ قیامتد کبری
دلِ یمین‌صفتان نیست از عذاب به جوش
به دست راست قیامت، کتابشان روشن
سپیدکارترین مردمان خاموش
زمین به لرزه فتد، آسمان ز هم پاشد
ولیک در اَمن باشند، اهل...

کسی که ارامش روانی دارد
می تواند ارامش را در دیگران بجوید
و هم می تواند ارامش را ب دیگران منتقل کند..

نبضِ آرامش درونم می‌تپد
وقتی
باورم سرشار می‌گردد
از شکوهِ ناب و بی‌پایانِ مهر

آرام باش، هر چه شود خود به جای خویش
طوفان اگر رسد، رود آن بر رهی ز پیش

باید که در هجومِ بلا قد برافرازی
در پیچ و تاب حادثه، با صبر چاره‌ جویش

هر سو هزار راه و نگاهی به پشت سر
دل را اگر ز وهم رهانی، شود...

وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم،
شروع کردم به ترک کردن چیزهایی که سالم نبودند.
یعنی آدم ها،مشاغل و عادات و اعتقاداتی که
من را کوچک و حقیر نگه می داشت،کنار گذاشتم.
قبلا فکر می کردم این کار به معنی وفادار نبودن است
ولی در واقع این به...